Dr. Bongobrain (de geboorte van)

 

Van nature ben ik een beetje verlegen, bescheiden of introvert maar vanwege een periodieke stroom van energie kan dit totaal de andere kant opslaan. De kunst is om het midden aan te houden maar dat lukt niet altijd.
Je kunt net zo goed geen hond nemen want blaffen doen ze toch wel.

 

Zo komt er een tijd dat je ontdekt, dat je met je innerlijke houding de boel blokkeert.
Je wilt op momenten van ernst dus gaan lachen met de situatie of in buitengewoon gezellige omstandigheden onderwerpen als ziekte en dood aanroeren. Een clownsneus opzetten in je bluesband of een didgeridoo shamanen ritueel in een top 40 bruiloften en partijen orkestje ten uitvoer brengen.

Wat gebeurd er dan? Wat doe je dan?

 

Op dat moment kwam de bevrijdende geboorte van Dr. Bongobrain tot stand.
De  dorpsgek en stadsmagiër die wijzere dingen roept dan jezelf, verborgen in een waas van verknetterende waanzin en gekte, waar de honden geen brood van lusten.

En dan kan je net zo goed geen hond nemen.

 

Het fraaie van een Alter Ego, of dubbel die echt van de pot gerukt is, is dat het leven er ook minder saai door gaat worden, in een land van amuzikaal levensliedtoerisme, en voetbalgekte. Dr. Bongobrain is een dorpsgek die midden in het spitsuur van Den Haag woont. Hij heeft zijn eigen band met een CD, naast de vaste projecten.

Het één geeft het ander voeding, zoals gewoonlijk. Inspiratie is iets dat in de lucht zit, in de Chi (Kosmische energie) en gelijktmatig geinhaleerd dient te worden, als je tenminste niet afgeleid wordt door zogenaamd wereldse zaken. De subrealiteit, die dagelijks via de media tentoongespreid wordt. Daar is bijna geen ontkomen meer aan. In het woordje "bijna" heb dus een gaatje in de subrealiteit gevonden.
een gaatje kan een kiertje worden, en een kiertje een opening naar een andere leukere wereld.
De wereld van allesverknetterende wijsheid van de niet meer weg te denken dr. Bongobrain, en zijn patiënten, die tevens zijn medische staf zijn geworden.

 

Foto: John Brinkman